"Tijdens de residentie maakte ik via workshops contact met de inwoners van Venray om de verbinding tussen persoon, tijd en plaats te onderzoeken. Het project richtte zich op het begrijpen van de plaats in de loop van de tijd vanuit het leven van de mensen die er wonen, binnen een generatielijn. De residency resulteerde in verschillende biografische werken die de verhalen van de deelnemers en hun begrip van de locatie weerspiegelden. Door middel van deze verhalen wilde ik begrijpen hoe locaties van invloed kunnen zijn op een gevoel van bij een ruimte te horen.

De Gruyter (2019)

Met zijn werk streeft Just Quist naar een overgangsruimte, een open gebied waar potentiële verbindingen worden gelegd tussen verschillende disciplines, objecten, tijdseenheden en ideeën. Hij heeft zich verdiept in de verschuivingen in posities ten aanzien van abstractie en figuratie, het teken en zijn betekenis, en het idee en zijn visuele vertaling. Voor Quist vertegenwoordigen deze verschuivingen een politieke situatie. Media in de breedste zin van het woord hebben zijn interesse en zijn onderwerp van een voortdurend onderzoek. Hij probeert vragen te stellen over hoe ons leven historisch wordt geïnterpreteerd en gevangen zit in een vooraf bepaald web van tekens en betekenissen, soms een gebeurtenis genoemd. Deze gebeurtenissen lijken (vaker wel dan niet) een doel op zich en veroorzaken meestal slechts een vluchtig effect.

DENK GROTER (2019)

Een enorme gele leeglopende ballon vangt onze blik. ‘Denk groter’, spoort deze ons aan. Denk aan een ballon die normaal slechts een fractie van dit formaat inneemt. Denk aan een hogeschool die haar studenten opleidt voor een toekomst in de kunstwereld. Denk groter. De slogan van Fontys.

Edwin de Klein maakt werk dat de hedonistische drang van de mens onderzoekt. Hij bevraagt onder andere zijn eigen consumptiegedrag, door sculpturen te maken van zijn persoonlijke voorwerpen. Hierin wordt hij gedreven door nieuwsgierigheid naar materiaal en vorm. Zo ook in Denk Groter. Twee jaar geleden vond Edwin twee grote tempex-blokken. Deze legde hij op het dak van zijn huis om deze vervolgens twee jaar onaangeroerd te laten, niet wetende wat hiermee op dat moment te doen. In deze tijd werden ze aangetast door de elementen. Toen hij deze blokken als startpunt nam voor Denk Groter, verwijderde hij eerst het oppervlakkige vuil. Daaronder waren de blokken nog superschoon. Hieruit sneed hij de vorm van een leeglopende ballon. Deze smeerde hij in met een gele polyestherhars met glasvezel. ‘Ik voelde de drang om dit materiaal te gebruiken en maakte niet eens een schets van tevoren. Ik ben meteen groot aan de slag gegaan: net als Fontys, letterlijk groter denken.’

Edwin studeerde in de zomer van 2021 af, zonder afstudeerexpositie vanwege covid. ‘Ik heb mijn periode aan de Rozenstraat door de coronaperiode als vrij eenzaam ervaren. In de twee jaar dat ik er zat, waren er weinig anderen om mij heen.’ Nu de tijd van studeren achter hem ligt en tevens de Rozenstraat ophoudt te bestaan, ligt nog de hele kunstwereld aan zijn voeten. Klaar voor ontelbare mogelijke vervolgstappen. Denk groter.

Tekst: Linda Köke

Onthulling eikpunten Limburg bij Theehuis Odapark

Op de klanken van het Limburgse volkslied, met de hand op de borst en een wapperende Limburgse vlag op de achtergrond, onthulde Wethouders en eikpunt ondernemers woensdag het eerste eikpunt in het Odapark te Venray. De eikpunten, voorheen bekend als TOP (toeristische overstapplaatsen), staken de provincie en Noord-Limburgse gemeenten in een nieuw jasje. Volledig voorzien van imposant kunstwerk, een samenwerking met nabij liggende horecaondernemers en een uniek verhaal per eikpunt.

De eikpunten dienen als startlocaties voor wandel-, fiets- en ruiterroutes door Noord-Limburgs. Naast de onthulling van het eikpunt en bijbehorende landmark was er aandacht voor de waarde en impact van het project rondom het routenetwerk in Limburg. Zo deelde Martijn Buijsse, Wethouder Gemeente Bergen, dat we op deze manier mensen laten kennismaken met de diverse (natuur) parels die Noord-Limburg rijk is.

Méér dan een startpunt

De eikpunten bieden ons een manier waarop we ons Limburgs erfgoed nog meer kunnen waarderen en beleven.  Een manier om de recreatiedruk evenredig over de gebieden te verdelen, bezoekers te verleiden nieuwe en andere locaties te verkennen en recreatie in de provincie te stimuleren. De lancering van de eikpunten start in Noord-Limburg met het oog op een verdere uitrol binnen Limburg.

Erop uit!

Ontdek de eikpunten en verken de adembenemende wandel-, fiets en ruiterroutes in Noord-Limburg. Trek je fijnste wandelschoenen aan, of pomp je fietsbanden nog eens stevig op: Dit weekend liggen de eikpunten er op hun paasbest bij. Bij alle aangesloten horecaondernemers vind je een kaart met highlights in de omgeving én heerlijke paasactie.

Meer informatie vind je op de website: www.eikpuntenlimburg.nl

Rob Scholte
08 september 2013 t/m 05 januari 2014

Kunst gaat niet over vaststaande feiten en geeft geen antwoorden. Kunst gaat over veranderingen en stelt vragen. Heeft kunst bescherming nodig? En waar vindt kunst nog shelter?

Rob Scholte is misschien wel de bekendste kunstenaar van Nederland. Dit najaar alleen al zijn diverse tentoonstellingen met zijn werk te zien in binnen- en buitenland. Hij voert opdrachten uit voor grote (inter)nationale projecten, en in de top 500 van kunstenaars van de 20e eeuw van de Saatchi Gallery staat Scholte op nummer 180, net boven Karel Appel. De vraag EXPO of NO EXPO is als een soort TO BE OR NOT TO BE te beschouwen, na de bomaanslag op zijn leven in 1994 het centraal thema geworden in Scholte’s werk. Wel of niet te zien zijn. Dat is de vraag in zijn werk.

In NO EXPO in Odapark zijn in de Projectruimte onder meer werken uit de Embroidery-serie te zien. Op rommelmarkten koopt Scholte borduurwerken, die hij vervolgens omdraait, opspant en voor in een veelvoud van de aankoopprijs verkoopt. Genoeg om je over op te winden als hij de jarenlang verborgen gebleven keerzijde zichtbaar maakt. In het Theehuis zijn meer dan 30 schilderijen te zien uit de serie Plug-In, de mooiste vrouwen ter wereld volgens Scholte. Ze contrasteren met de enorme collage-werken van luciferdoosjes met motieven uit de hele wereld, die als even belangrijk of onbelangrijk naast elkaar zijn geplakt. Het is de serie Lucifer in Paradise. Oliemaatschappijen naast bloemen, wegrestaurants tegenover filmsterren. Alles is even belangrijk, alles doet mee en is onderdeel van het geheel. Tevens zijn hier de sculpturen te zien uit de serie Mount Lucifer, die op het punt staan te ontbranden. Scholte kent de bedrieglijkheid van veiligheid.

In de Foyer van Odapark zijn ten tijde van NO EXPO op diverse beeldschermen, televisie-programma’s en uitzendingen te zien die wereldwijd in de afgelopen decennia rondom Rob Scholte zijn gemaakt en uitgezonden. Daarbij zeefdrukken van de meest bekende werken van de kunstenaar. In de Odashop zijn ansichtkaarten van Scholte te koop. Tot slot zijn hier verschillende publicaties in te zien rondom werk en leven van de kunstenaar.

In de Binnentuin van Odapark is in MOOIE ODA, een mobiele tentoonstelling te zien, speciaal door Rob Scholte voor deze gelegenheid hier ingericht, met daarin, in zijn eigen woorden: ‘een verzameling van ‘jeugdwerk, restanten, dubbels, rejects en toppertjes’.

Tegelijkertijd is in de locatie Oda Maastricht, in het voormalig NATO-hoofdkwartier in de Cannerberg, het project SHELTER te zien van Rob Scholte, voor meer informatie zie: Oda Elders / Oda Maastricht.

 Dit was te zien tijdens de tentoonstelling No expo: https://www.odapark.nl/tentoonstelling/item/82-no-expo

Manifestatie over kunst en psychiatrie
15 mei 2012 t/m 14 oktober 2012

‘je moet chaos in je hebben
om een dansende ster te kunnen baren…’

Friedrich Nietzsche

‘Is the brain the most sexy part of the body?’, is de titel van de film van Jan Fabre uit 2007, die in Odapark centraal staat tijdens MINDMAP, een manifestatie over kunst en psychiatrie. Hersenen zijn ‘hot’ de laatste jaren, het fameuze boek van Swaab wordt gelezen door alle bevolkingslagen heen, alsof het brein pas zojuist ontdekt is.

In Venray zeggen we al eeuwenlang volmondig ‘ja’ op Fabres vraag. Door een intense verbondenheid met psychiatrie weten we hoe spannend, gewild en belangrijk het brein is. In de laatste 10 jaar is in de neurowetenschappen een fikse verschuiving te constateren richting de biologie. De filosofische kant raakt een beetje ondergesneeuwd. In MINDMAP willen we deze twee opnieuw volwaardig koppelen, onderzoeken en voor het voetlicht brengen. Aan de hand van beelden en woorden. In video’s, schilderijen, installaties, sculpturen en foto’s enerzijds en gedichten, verhalen en lezingen anderzijds, stellen we de hersenen centraal in alle denkbare richtingen.

Recente neurowetenschappelijke onderzoeken wijzen uit dat de hersenstructuur van kunstenaars verdacht veel lijkt op die van psychiatrische patiënten. Dat vermoeden hadden we natuurlijk al langer. De overeenkomsten schuilen in een tekort aan dopaminereceptoren. Door een afwijkende verbinding tussen thalamus en frontaalkwab vindt de verwerking van informatie bij psychiatrische patiënten én bij kunstenaars anders plaats. Een labiliteit in het brein blijkt de perfecte voedingsbodem te zijn voor een creatieve geest, er is chaos nodig om te kunnen scheppen.

In MINDMAP laten we die overeenkomsten zien, maar ook de verschillen. Waar dat laatste in zit? In het Engels zou je hier het woord ‘presabyss’ kunnen gebruiken, wat zoiets betekent als het moment aan de rand van de kloof vlak voor je de afgrond in gaat. Het gevoelsmoment dat ervoor zorgt dat je valt of genoeg grip hebt om je staande te houden. In onze taal hebben we daar geen woord voor. Precies daarom hebben we er hele verhalen voor nodig en vele, vele beelden…

De relatie tussen vormen van kunst en van psychische stoornissen, tussen creativiteit en het menselijke brein, houdt de mens al lang bezig. En soms komt dit tot uiting in de meest waanzinnige clichés als: alle kunstenaars hebben een steekje los.

Sinds het almaar moeilijker wordt een eenduidige definitie van het begrip kunst te formeren, en de menselijke psyche steeds meer biologisch in plaats van filosofisch benaderd wordt, lijkt het aanlokkelijk deze ontwikkelingen aan elkaar te koppelen. Recente neurowetenschappelijke onderzoeken tonen aan dat het gen neureguline 1 bovengemiddeld aanwezig blijkt te zijn bij mensen met hoge creativiteit én bij mensen met psychische aandoeningen zoals schizofrenie en bipolaire stoornissen. De overeenkomsten schuilen in een tekort aan dopaminereceptoren. Door een afwijkende verbinding tussen thalamus en frontaalkwab vindt de verwerking van informatie bij beide groepen vergelijkbaar anders plaats. Dat zorgt voor chaos en die is nodig om creatief te kunnen zijn.

Verbeelding wordt als één geheel voortdurend opgebouwd uit een enorme veelheid aan details, eerder chaotisch dan in een structuur. Om duidelijkheid te kunnen scheppen in gedachtegangen rondom een bepaald onderwerp, kan een ‘mindmap’ gebruikt worden. Een schema met in het midden een centraal thema, er omheen komt alles te staan dat ermee te maken heeft. Het is een manier om chaos binnen een structuur te plaatsen en zo overzicht te verkrijgen.

Dat is wat de manifestatie MINDMAP ook doet. Als centraal thema is er de menselijke geest, het brein. Van daaruit worden in MINDMAP lijnen getrokken naar onderwerpen die een relatie hebben tot de geest. Deze worden getoond in beeldende kunst en literatuur. Aan de hand van zo’n 60 internationale kunstenaars en schrijvers. Te zien, te volgen, via 6 verschillende kleuren routes.

Routes

‘Jij hebt jouw weg. Ik heb mijn weg.
Waar het aankomt op de enig juiste weg, die bestaat niet…’

Friedrich Nietzsche

Het ‘Zenuwcentrum’ aan de Leeuwstraat in Venray is het startpunt van MINDMAP. Hier kun je terecht voor het verkrijgen van informatie over de manifestatie. In een gratis magazine vind je een beschrijving van de routes met bijzonderheden en plattegrond; informatie over het project en deelnemende organisaties, een lijst met kunstenaars en schrijvers. Activiteiten en locaties. Berichten over de cultuurparticipatieprojecten, de kunstwerken in de openbare ruimte, de tentoonstellingen en verhalen van deelnemende schrijvers. Artikelen over kunstwerken en projecten en historische wetenswaardigheden over historie en psychiatrie. Het MINDMAP Magazine is gemaakt door Zuiderlucht onafhankelijk cultureel maandblad.

Vanuit het ‘Zenuwcentrum’ zijn de routes te volgen, in kleurlijnen. De routes hebben verschillende lengtes, maar je kunt ze zo lang maken als je wilt en natuurlijk kun je onderweg gewoon overstappen op een andere route, van bijvoorbeeld de beeldende kunst eens een afslag maken richting psychiatrie en historie. Tevens zijn in het ‘Zenuwcentrum’ een aantal projecten te vinden. Het boekenproject FREE BOOKS waar bezoekers een boek of boeken kunnen inleveren en in ruil een ander kunnen meenemen. Wissel je wereld uit met anderen. Het project FREE ART waar je een kunstwerk op kunt hangen of neer kunt zetten wat niet langer of echt in je eigen wereld past, om er in de plaats een ander voor mee te kunnen nemen dat door iemand anders is afgestaan ‘ter adoptie’.

Tot slot vind je in het ‘Zenuwcentrum’ het Tijdelijk Museum, waar van mei tot oktober iedereen zijn of haar verzamelingen kan exposeren. In twee zalen, een gewelfde kelder en een prentenkabinet kun je hier, alle taken van museumdirecteur tot suppoost zelf op je nemend, aan het publiek laten zien waarvoor je verzamelhart klopt of wat je brein en handen zelf maken. Naast elkaar zijn telkens verschillende presentaties te zien die ongeveer een maand duren. De bovenste verdieping van het Tijdelijk Museum bevat de cultuurparticipatieprojecten FREE BOOKS en FREE ART.

Cosmopolitan Chicken Project
(1999-…)

Zijn leven lang al is kunstenaar Koen Vanmechelen gefascineerd door de kip en het ei. Van kleins af aan was hij in de weer met kooien en volières, op zijn kamertje stond een incubator. Daar kwam het inzicht dat de gedomesticeerde kip de kooi in zich draagt. Haar ei is haar gevangenis. Het doorbreken van de eierschaal door het kuiken symboliseert de bevrijding.

Het Cosmopolitan Chicken Project (CCP) startte in 1999 met het kruisen van een Mechelse Koekoek (B) en een Poulet de Bresse (FR). Over de jaren heen evolueerde het tot een universeel broedproject en tot een metaforisch, wereldomvattend narratief met filosofische, wetenschappelijke, medische en sociologische uitlopers. Het beoogde eindpunt is een kosmopolitische kip die de genen van alle kippenrassen van over de hele wereld in zich draagt.

Wetenschappelijk onderzoek toont dat Vanmechelens kruisingen een toenemende diversiteit vertonen. Elke kruising blijkt de weerbaarheid van de volgende generatie te vergroten. De kippen leven langer, zijn minder vatbaar voor ziekten en vertonen minder agressief gedrag.

Ondertussen werpen tentoonstellingen, installaties en het broedproces licht op vele menselijke vraagstukken rond diversiteit, identiteit, evolutie en duurzaam samenleven met onze soort en de andere soorten op de planeet.

Niets is wat het lijkt. De kern van het project is niet de kip, noch het ei, maar het kruisen en de diversiteit die daaruit voortvloeit. De kosmopolitische kip houdt ons dan ook een spiegel voor. Kruisen is niet alleen een praktische maar ook een filosofische noodzaak, zo niet een morele plicht. De huidige kippenrassen falen. Om inteelt en degeneratie te voorkomen, is er nieuw bloed nodig. “Ieder organisme heeft een ander organisme nodig om te overleven”

Het kweekproject
Centraal in het werk van Vanmechelen is het idee dat alle bestaande kippenrassen evolueerden uit de zogezegde oerkip, de Red Jungle Fowl. Die werd 7.500 jaar geleden gedomesticeerd aan de voet van de Himalaya. Van daaruit waaierde ze samen met het menselijke dier uit over de rest van planeet, waar ze vaak in isolatie evolueerde tot de gekende enigmatische kippenrassen. De explosie van diversiteit die volgde nadat deze soort een verbond sloot met de mens en zich met ons over de rest van de planeet verspreidde, ligt aan de basis van Vanmechelens queeste naar de bronnen van diversiteit en identiteit. Uit het niets komt iets, en uit iets volgt een tsunami aan veelheid die zich zonder balans evenwel terug verengt tot mono en niets. Hoe die beweging counteren, is iets wat de kunstenaar al decennia bezighoudt.

Meer info: https://www.labiomista.be/index.php/ccp

Cosmopolitan Chicken Project was te zien tijdens de tentoonstellingen reeks LAT: https://www.odapark.nl/tentoonstelling/item/143-lat

Jullie zien hier de orginele zeepblokken van de instalatie van Jinran Kim (zuid-Korea) tijdens de kunstmanifestatie De Waan.

DE WAAN

Manifestatie
2 mei 2002 t/m 1 oktober 2002

Psychiatrie heeft in Venray een historie van bijna 100 jaar. De Waan, een manifestatie over kunst en psychiatrie, staat hier nadrukkelijk bij stil. In een indrukwekkende historische ambiance, gevormd door monumentale gebouwen van het voormalig psychiatrisch ziekenhuis St. Anna, verbeelden 17 vooraanstaande kunstenaars uit binnen- en buitenland met installaties een eeuw psychiatrische zorg.
De kunstenaars geven met hun werken antwoord op de vragen als ‘wat is gek’, ‘wie is gek’ en ‘wanneer ben je gek’.
Omdat voor kunstenaars ‘gek zijn’ een volstrekt andere lading heeft dan voor de ‘normale mens’, wordt de bezoeker van De Waan, dwalend door de monumentale gebouwen en over het terrein, steeds weer geconfronteerd en verrast met elementen van een psychiatrisch bestaan. Respect en eerbetoon aan de psychiatrie zijn de uitgangspunten van en voor de kunstenaars. De Waan wil ook aanzetten tot een bewustwordingsproces: de bezoeker prikkelen om opnieuw na te denken over de vraag ‘wat is gek’ en ‘hoe gaan we in de toekomst om met psychiatrische patiënten’. De Waan zal op die manier ook een bijdrage leveren aan een andere beeldvorming over psychiatrie en psychiatrische patiënten.
De 17 internationale kunstenaars: Marina Abramovic, In Ho Baik, Jacob Bee, Kees Bierman, Martin uit den Bogaard, Krien Clevis, Andreas Hetfeld, Jinran Kim, Mathieu Knippenbergh, Reinier Kurpershoek, Atelier van Lieshout, Adriaan Nette, Yang Shaobin, Lu Shengzong, Chiharu Shiota, Ulay, Peter Welz

Jinran Kim

In de Oosterse cultuur is het reinigen, het zuiver houden, belangrijk. Jinran Kim heeft in het voormalige klooster een Oosters kamertje gebouwd. De vloer, het tafeltje en kamertje worden beelden getoond van het reiniginsrituelen. Tijdens een performance reinigt Kim de zeepvloer. Ze reinigt het zuiverste wat wij kennen. Ze schrobt de zeepvloer: de ultieme reiniging.

meer info: https://jinrankim.com/Soap-Project

 

tanja1.jpeg

Oda290208-2124.jpeg

Oda290208-2136.jpeg

Oda290208-2114.jpeg